Met de recente ervaring van april dit jaar dat we in ons thuislokaal een pijnlijke 2-6 nederlaag leden tegen de Tilburgers, reden we zaterdag 5 november vol goede moed naar Brabant.
Achteraf was het ratinggemiddelde van De drie Torens (1924) versus het ratinggemiddelde van Zuid Limburg 3 (1919) een goede indicatie voor de uiteindelijke uitslag: een 4-4 gelijkspel.
Desondanks begon de wedstrijd voor ons zeer voorspoedig. Vorig jaar wilde het maar niet lukken voor Guus (bord 6), maar dit seizoen is hij geweldig op dreef. In de opening werd een pion geofferd, hetgeen een lawine aan dreigingen voor zijn tegenstander ontketende en na 19 zetten konden de stukken weer terug in de beginopstelling (0-1). En na drie ronden heeft Guus dus nog de volle 100% score!
Daarna duurde het geruime tijd voor de volgende uitslag bekend werd. Tom (bord 3) leek een klein voordeeltje te hebben, maar zijn tegenstander neutraliseerde alle dreigingen en na het Tilburgs remiseaanbod werd de vrede getekend.
Ook bij Sander (bord 2) werd de strijd gekenmerkt door hevig gemanoeuvreer achter de linies. Met nog maar beperkte bedenktijd voor de Drie Torens speler werd remise-aangeboden, hetgeen Sander accepteerde. Achteraf was hij hier helemaal niet tevreden over, ten eerste omdat hij nog ruim een kwartier op de klok had, maar daarnaast was hij zich bewust geworden dat hij degene was die het verdere verloop van de strijd zou gaan dicteren (1-2).
Ingrid (bord 4) speelde tegen de ratinghoogste uit Tilburg, Wilbert Kocken, een puike partij. Ze bereikte met zwart een iets beter middenspel, maar de strijd mondde uit in een eindspel van Toren + h-pion voor wit tegen Ingrids Toren. Dit eindspel hield Ingrid moeiteloos remise. Achteraf waren er momenten aan te wijzen waar Ingrid het nog sterker had kunnen spelen. Wellicht had ze dan op meer mogen rekenen.
Ook bij Barry Braeken werd er hevig nagedacht, maar werd in de partij nergens het evenwicht verbroken en kwamen de spelers voor de 40e zet remise overeen (2-3).
Helaas moest Jan (bord 5) als enige die middag het onderspit delven. In een stelling waar rond de 20e zet nog weinig aan de hand leek, kon de zwartspeler de druk op de witte stelling opvoeren. Jan verbruikte in deze fase veel tijd, maar kon dit keer het tij niet meer keren. Bij de 38e zet overschreed hij de bedenktijd (3-3).
Dan waren er nog twee partijen gaande. Onze youngster Ties (bord 7) speelde een prima partij, kreeg op de koningsvleugel een stukoffer te verwerken en er volgde een zeer complexe partij. Rond de 29e zet heeft Ties waarschijnlijk een winstweg gemist, maar gemakkelijk was het geenszins. Op de 40e zet bood zijn tegenstander remise aan, en toen Ties er eens rustig voor ging zitten kwam hij erachter dat zwart inmiddels (veel) beter stond. De remise werd daarom snel geaccepteerd.
Onze kopman Ruud (bord 1) had met wit ook al een zware schuifpartij op het bord, waarin de zwartspeler lange tijd de betere papieren leek te hebben. Na vele dreigingen over en weer resteerde een eindspel met pluspion voor Ruud, maar bleek het zeer lastig om dit verder uit te bouwen. Daarop werd ook aan dit bord de vrede gesloten (4-4).
Samenvattend, een gewonnen partij, een verloren en zes remises. Dit betekende dat er na afloop van de wedstrijd geen Man of the Match uitgeroepen kon worden, omdat de enige kandidaat voor de wisselbeker die dag niet mee ging uiteten 😊. Tijdens het eten werd nog gesproken over als dit, dan dat, maar het resultaat van de wedstrijd kon niet meer veranderen. Volgende ronde staat de wedstrijd tegen de grote broer Zuid Limburg 2 op het programma.
