‘Het is stralend weer en dan moet jij vast weer schaken’, niet de eerste keer dat mijn vrouw dat tegen mij zegt. En inderdaad, aan de wedstrijden in het voorjaar heb ik alleen maar het beeld van zwetende schakers in warme zaaltjes terwijl de rest van Nederland geniet van een heerlijk zonnetje. Dit keer was dat niet anders, behalve dan dat het zaaltje waar wij zaten lekker koel was. Wij moesten naar Horst op een dag dat half Nederland terugkeerde van de voorjaarsvakantie, dus het leek wel een drukke ochtendspits op de A2. Na ruim een uur waren we gelukkig toch nog op tijd op de plaats van bestemming voor een wedstrijd die we moesten winnen, of minimaal gelijk spelen om degradatie te voorkomen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dat is niet gelukt. Hoewel het lange tijd gelijk op ging. Regelmatig liep ik langs de borden en zag overal stellingen die behoorlijk in evenwicht waren. Behalve bij Bert Smeets die al redelijk vroeg in de partij bij zijn tegenstander twee dubbelpionnen had weten af te creëren. Niet meteen gewonnen, maar dat zijn toch twee kleine zwakheden waarop je je spel kunt richten. En als het op rustig en zorgvuldig schuiven aankomt, dan zit je bij Bert wel goed. Bert won dan ook zijn partij, zijn uitgebreide verslag staat hieronder.
Frans en Ilmar hadden een gelijke stelling en hielden dat ook tot het einde.
Ilmar had deze keer voor het eerst sinds lang wit en toverde een Koningsgambiet uit zijn arsenaal. Zijn tegenstander leek in eerste instantie onder de indruk en liet hem veel ruimte. Helaas lukte het Ilmar niet om een echte doorbraak te forceren. Na veertig zetten werd dan ook op voorstel van zwart de vrede getekend. Remise, dus.
Het uitgebreide verslag van Frans staat eveneens hieronder.
Richard en ik deden het echter niet goed.
Richard kreeg een Engelse opening voor zijn neus, die hij niet kende maar wel goed speelde. Zoals gezegd leek het halverwege gelijk op te gaan. Ook weer zo’n schuifpartij zoals bij Bert Smeets, alleen ging het Richard minder goed af. Zijn tegenstander won een pion en hierdoor wist hij de partij in zijn voordeel te beslissen.
Ik kon met zwart mijn geliefde Franse verdediging spelen. Hoewel mijn tegenstander liet zien dat hij hier goed mee overweg kon, lukte het mij toch een pionnetje te winnen. Na een zet of 25 had ik een mooie vrijpion op de A-lijn en kwam het erop aan te proberen zoveel mogelijk stukken van het bord te krijgen om van die vrijpion te kunnen genieten. Eerlijk gezegd had ik zelf de meeste dreiging met mijn centrale paard en moest mijn tegenstander heel zorgvuldig spelen om niet in één of andere vork terecht te komen. Maar…., na een uur of drie schuiven, zat ik een beetje te suffen en zag een loperzet van mijn tegenstander over het hoofd, die mij een pion ging kosten. Weinig aan de hand dus, zou je zeggen, maar ik reageerde a-tempo met de verkeerde zet! In plaats van een pion was ik nu een dame tegen een toren en loper kwijt. Ik baalde zo erg dat ik mij niet meer wist te herpakken en er vervolgens een puinhoop van maakte: partij verloren.
Er werden in totaal 5 partijen gespeeld, want net als wij had ook Horst problemen om alle borden bezet te krijgen. De combinatie competitie, voorjaarsvakantie en Moederdag is geen gelukkige. De eindstand werd daarmee 2½ – 3½ en daarmee staan we op de onderste plek in onze poule en daar komen we ook niet meer vanaf.
Bert Smeets
Mijn opponent (Guido Boots) speelde heel actief. Hij liet toe dat ik hem met ruil van Pf6 een versplinterde pionnenstructuur bezorgde, waarschijnlijk met de bedoeling om met zijn lopers in combinatie met de open g-lijn mijn koningstelling te bestoken. Mijn plan was om in het eindspel dat voordeel (pionnenstructuur) te gaan uitbuiten.
Ik kon het centrum deels blokkeren en op zet 22 de witte lopers voordelig ruilen, om een zet later dat voordeel weer weg te geven en een pion te verliezen !? Het meest tevreden ben ik over 31. Tc2 omdat dit het tegenspel van zwart op de zwarte velden en op de 2e rij neutraliseert.
Daarna kon ik de koning bij de aanval betrekken. Zwart bleef actief spelen, probeerde mijn koning in te snoeren, maar nam met c6 waarschijnlijk een initiatief teveel.
Ik kon de a-pion winnen en hield een eindspel over van een sterk paard tegen een zwakke loper. Zwart gaf uiteindelijk in bijgaande stand op.
Frans Lipperts
In de tweepaarden variant van de Caro-Kann was ik na een zet of 5 al niet meer op (voor mij) bekend terrein. Op zet 17 kon ik met De5: een pion winnen, maar toen ik daarna niet de beste voortzetting koos kwam mijn dame (en ook de koning) onder vuur te liggen. Achter het bord zag ik het toen duister in, maar bij naspelen met de engine bleek het voor wit toch nog niet zo makkelijk te zijn. Met Lh4: won ik nog een 2e pion maar toen dreigde de loper verloren te gaan. Gelukkig kon ik zijn loper nog aanvallen, en nadat de dames en één stel lopers geruild waren bleef er tot mijn opluchting een remisestand over.
| Horst | Rating | Voerendaal 3 | Rating | 6e ronde | |
| NO | 0 | NO | 0 | ½R – ½R | |
| Wijnen, T. (Thomas) | 1833 | Lipperts, F.A.S. (Frans) | 1798 | ½ – ½ | |
| Boots, G. (Guido) | 1696 | Smeets, J.L.A.H. (Bert) | 1830 | 0 – 1 | |
| Homberg v.d., E. (Edwin) | 1762 | Bomhoff, B.J. (Bert) | 1779 | 1 – 0 | |
| Uitermark, A.M. (Louis) | 1696 | Woldring, I. (Ilmar) | 1756 | ½ – ½ | |
| Haegens, G. (Geert) | 1704 | Weijnans, R. (Richard) | 1680 | 1 – 0 | |
| Gemiddelde Rating: | 1738 | Gemiddelde Rating: | 1769 | 3½-2½ |
|---|
