SV Voerendaal 3 fors onderuit tegen GESS 1

Bezield met de beste voornemens toog op zondag 14 april een ietwat geïmproviseerd derde team naar Sittard om daar de degens te kruisen met het vlaggenschip van GESS. Enkele plaatselijke wegomleggingen dreigden nog wat roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk konden we precies op tijd voltallig achter onze borden plaatsnemen.

De eerste uren was er geen enkel teken dat ons een pak rammel te wachten stond. Eigenlijk was ikzelf, aan het vierde bord met zwart, de enige die enigszins in de verdrukking kwam en een kwaliteit moest geven om nog tot serieus tegenspel te kunnen komen. Op de andere borden was weinig spectaculairs te zien als gevolg van gedegen – je zou het ook als voorzichtig kunnen bestempelen – positiespel. Maar helaas, na een uur of drie spelen was de eerste nul een feit. Richard Weijnans, aan bord 6, had namelijk een aanval op zijn koningsstelling een tikje onderschat, zag op zeker moment een onontkoombaar mat opdoemen en wierp wijselijk de handdoek in de ring.

Bert Klunder koesterde aan het vijfde bord, met de witte stukken, geruime tijd best wel goede  vooruitzichten en leek op weg naar een royale remise (en misschien zelf méér dan dat), maar veroorloofde zich op een nog vol bord een wel erg frivool uitstapje met een paard. Dit werd door zijn opponent bekwaam omsingeld en uiteindelijk ook opgepeuzeld. Bert had intussen weliswaar een mooie aanvalsstelling weten op te bouwen, maar dat legde uiteindelijk te weinig gewicht in de schaal. Dat was dus nederlaag nr. 2.

Johanna Sturm, aan het derde bord met wit, had weliswaar een solide stelling weten te creëren, met daarin misschien kansen op in elk geval terreinwinst. Haar tegenstander wist echter niet van wijken. Johanna probeerde met enkele tactische zetten de zwartspeler op het bekende verkeerde been te zetten, maar die liet zich niet gek maken. Kortom, een gelijkwaardige remise.

Dat laatste was ook het geval bij mij, nadat ik met actief tegenspel zelfs enigszins in het voordeel was gekomen. Mogelijk heb ik in een best wel bijzonder eindspel (twee witte torens tegen een toren, loper en paard) een kans op winst gemist als gevolg van het kennelijk niet optimaal doen oprukken van twee pionnen. Mijn tegenstander besloot op een gegeven ogenblik remise aan te bieden, en na bijna vier uur spelen berustte ik daar maar in.

Op bord 1 was Theo Pluijmen lange tijd met de witte stukken heel goed bezig geweest, zorgend voor een licht overwicht dat op een gegeven ogenblik stukwinst opleverde. Helaas bleek de opmars van twee randpionnen Theo toch te machtig en moest hij uiteindelijk zoveel materiaal inleveren, dat een verloren stelling hem dwong tot capituleren. Eervol, dat zeker, maar hier had wellicht méér voor Theo en ons team in gezeten.

De aandachtige lezer heeft nog niets gelezen over bord 2. Klopt helemaal. En over deze partij valt ook niet zoveel te melden, of het moet zijn dat zwartspeler Frans Lipperts na geruime tijd gelijk spel te hebben gehad op zeker moment een paard achter kwam te staan. Echter, hij weigerde zich over te geven en bestond het zelfs om met zijn eigen koning de stelling van andermans koning binnen te dringen. Daar wist hij met zijn enig overgebleven stuk, zijn dame, een soort matdreiging te creëren. Helaas liet Frans’ tegenstander zich niet van de wijs brengen (commentaar van Frans: ‘Je weet maar nooit!’), wist de dames te ruilen – en beslechtte daarmee met nog steeds een paard méér het pleit.

Einduitslag: GESS 1 5 punten, SV Voerendaal 3 1 punt

Individuele uitslagen